از هنگامی که برتالانفی نظریه عمومی سیستم ها را مطرح ساخت، وجود بازخور برای هر سیستمی جز بدیهیات می باشد. سیستم های اجتماعی نیز از قانون لزوم وجود بازخور مستثنی نیستند؛ چرا که در غیر این صورت به دلیل انتروپی مثبت موجود در سیستم ها، سیستم ها به سمت فروپاشی حرکت خواهند کرد و پس از مدتی ماهیت سیستم یا قلب می گردد و به طور کلی تغییر ماهیت می دهد و یا سیستم از بین می رود. هم چنین باید به این نکته نیز توجه داشت که بازخور علاوه بر بقاء، ضامن یادگیری و تعالی سیستم نیز هست. به همین دلیل حلقه های سه گانه یادگیری در سازمان(جهت اطلاع بیشتر رجوع شود به کتاب سیمای سازمان اثر دکتر اصغر مشبکی) ضامن رشد و یادگیری سازمانی است.
در این میان بدیهی است هر جامعه و به تبع آن دستگاه حکمرانی اش به عنوان دو نوع از پیچیده ترین سیستم های اجتماعی، بیش از هر نوع سیستمی، نیازمند بازخور است. در طراحی بازخور، هر جامعه ای متناسب با فرهنگ و آداب و رسوم خود می بایست مدلی بومی را در پیش گیرد. در ایران، به دلیل اینکه غالب مردم مسلمان هستند، امر به معروف و نهی از منکر به عنوان مهمترین خط مشی ارزیابی مطرح است. این که چگونه این خط مشی در جامعه متجلی شود، از موضوعاتی است که در خصوص آن اختلاف وجود دارد. مقاله پیش رو با نظرداشت این مهم به دنبال ارائه مدلی برای ارزیابی و امکان سنجی نظام نظارتی فرادولتی از منظر امام خمینی(ره) می باشد.
دریافت (دانلود)
عنوان: ارزیابی و امکان سنجی نظام نظارتی فرادولتی امام خمینی(ره)
