کتاب حاضر با پذیرش عبارت مطالعه «دولت در عمل» به عنوان هدف و رسالت رشته
سیاست گذاری عمومی (حوزه هایی که به عموم مردم اختصاص دارد) و طرح معنای
"آگاهی هوشمندانه در زمینه انتخاب میان راه های جایگزین در اداره جوامع"
برای سیاست گذاری، مدعی است دولت و نخبگان حاکم (مرجعیت کلان سیاست گذاری)،
بر حسب نگرش و دیدگاه هایی که از جامعه دارند، به این امر اقدام می کنند.
نویسنده در تشریح این فرآیند با اشاره به نظریه چرخه ای سیاست گذاری عمومی ،
بر این نکته تصریح دارد که غایت سیاست گذاری در بخش عمومی باید حل مشکلات و
مسایل جامعه است. از این رو پس از تشریح مکانیسم مرحله تعریف مسئله و
تاکید بر رابطه علی مورد نظر پارسونز میان موضوع، مسئله و سیاست گذاری،
میان «کیفیت سیاست گذاری ها» و «وضعیت و نحوه شناخت مسئله» پل می زند.
دکتر
قریب در این کتاب با تاکید بر ارتباط پیش گفته «حسن شناخت» مساله را به
«کیفیت عقلانیت نخبگان» بازگشت داده و با بررسی انواع سیاستگذاری های عمومی
و با هدف نهایی آسیب شناسی سیاستگذاری عمومی در جمهوری اسلامی ایران، این
پرسش محوری را مطرح می کند که" چگونه جامعه ما در ازای سیاست گذاری عمومی
مطلوب به توانایی مناسب می رسد؟
