انسان در تلاش برای نیل به آینده بهتر، به حیات جمعی روی آورده و انواع سیستم‌های اجتماعی را برای توسعه تلاش‌های جمعی خود بنیان نهاده است. در این میان، حکومت به منزله‌ی یکی از پیچیده‌ترین سیستم‌های اجتماعی، مترصد مدیریت انسان‌ها و راهبری جامعه تحت حاکمیت خود است؛ با این حال به دلیل محیط بودن سیستم‌های اجتماعی بر انسان، بر اساس منطق عقلی و هم‌چنین طبقه‌بندی ارائه شده از بولدینگ، انسان با اتکای صرف به عقل محدود خویش، توانایی مدیریت سیستم‌های اجتماعی را نخواهد داشت. در این میان، یکی از جوانب مهم سیستم‌های اجتماعی که در جهت‌دهی آنها و هویت‌بخشی به آنها اهمیت دارد، اهداف و به تبع آن شاخص‌های ارزشیابی عملکرد آنها است. در نوشتار پیش‌رو، پژوهشگران با نظر داشتن این مهم، منابع ارزشمند نهج‌البلاغه و غررالحکم و دررالکم را برگزیده و با بهره‌گیری از روش‌های تحلیل محتوا، شاخص‌های ارزشیابی را استنباط کرده و بر اساس مدلسازی ساختاری- تفسیری ارتباط آنها با یکدیگر را تبیین و سطح‌بندی نموده‌اند. جامعه‌ی آماری این پژوهش 15 نفر از خبرگان آشنا به منابع دینی بوده و نمونه‌گیری به صورت نظری صورت گرفته است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که اهداف سیستم‌های اجتماعی به دو دسته‌ی کلان ایجابی(رجایی) و سلبی(خوفی) قابل تقسیم هستند. هدف ایجابی سیستم اجتماعی، تربیت انسان‌ها و قرب‌الی‌الله و اهداف سلبی، رفع فقر، رفع ظلم، رفع ترس، رفع موانع اختیار، رفع وابستگی، رفع ذلت، رفع جهل، و رفع ویرانی بوده، این دو گونه اهداف، با هم تلفیق شده و ناگسستنی‌اند.
دریافت (دانلود): الگوی ارزشیابی خط‌مشی‌های عمومی در پرتو معرفت علوی
